Σας παρουσιάζω το επίσημο βίντεο της οικογένειας Μπους για φέτος τα Χριστούγεννα. Όποιος δεν πιστεύει ότι είναι ορίτζιναλ, μπορεί να μπει και να το δει απ' ευθείας στην ιστοσελίδα του Λευκού Οίκου. Είναι φάτσα - κάρτα, στα δεξιά. Ιδού...
Θανάσημος
Κατ' αρχήν, να πω ότι κάνοντας μια βόλτα στην Θεσσαλονίκη χθες (Τρίτη), ανακάλυψα την απάντηση στο ερώτημα που ταλάνιζε προχθές τόσο πολύ τον αγαπητό κ. Παυλόπουλο (τον κύριο με τα ωραία μαγουλάκια και το ανύπαρκτο έργο), ώστε βγήκε βραδιάτικα στην τηλεόραση την ώρα που ολόκληρη η Ελλάδα καιγότανε και μας το ρώτησε τουλάχιστον καμιά εικοσαριά φορές: Ποιον εξυπηρετούν όλοι αυτοί που τα σπάνε;
Ε, λοιπόν κύριε υπουργέ, το βρήκα! Αυτόν:
Είπα να σας το πω να σας φύγει η απορία, μιας που εσείς έχετε να βγείτε μερικά χρόνια παραέξω και που να το φανταστείτε, ε; Εύχομαι τώρα που ησύχασε το μυαλό σας, να μπορέσετε να ασχοληθείτε και λίγο με τα ματ που μας πυροβολούν - αν δεν σας κάνει κόπο.
Μερσί.
Ας περάσουμε τώρα σε κάτι πιο σημαντικό...
...
Η νύχτα στη Θεσσαλονίκη χθες το βράδυ ήταν σαφώς πιο ήρεμη από προχθές. Για άλλη μια φορά, ούτε ένα περιπολικό στην πόλη. Ούτε ένας αστυνομικός (τουλάχιστον μέχρι τις 11 που αποχώρησα). Μόνο ματ μπροστά στο πανεπιστήμιο.
Στα γραφεία του δικηγορικού συλλόγου, κατάληψη σε ρυθμούς ρέγκε από "φοιτητικές οργανώσεις"
...
Διασχίζοντας την πόλη, κάποιος μπορούσε εύκολα να κάνει μια πρόχειρη ανθρωπολογική μελέτη με θέμα: "Τι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος, άμα του έχουν σπάσει το μαγαζί." Λοιπόν, έχουμε και λέμε...
Α' Επιλογή: Τίποτα. Και πριν που έκανες, τι κατάλαβες;
Β' Επιλογή: Προσποιήσου ότι δεν είδες την τρύπα και ξαναστόλισε την βιτρίνα...
Γ΄ Επιλογή: Δήλωσε υποστήριξη σε αυτούς που τα σπάνε
Δ' Επιλογή: Βάλτε λίγο χαρτόνι. Άμα τα ξανασπάσουν, μην ξαναπληρώνεις...
Ε΄ Επιλογή: Οχυρώσου
ΣΤ' Επιλογή: Άδειασε ΟΛΟ το μαγαζί και άφησε τα φώτα ανοιχτά για να φαίνεται άδειο
Ζ' Επιλογή: Προσπάθησε να γίνεις αόρατος
Η' Επιλογή: Πάρκαρε στο πεζοδρόμιο μπροστά στο μαγαζί και κοιμήσου στο αυτοκίνητο (τιπ: να αποφεύγεται άμα οδηγείς Τζάγκουαρ, Λέξους κλπ)
Εντ δε όσκαρ γκόουζ του...
Κάν' τους να σε λυπηθούν...
...
Ανεβαίνω προς τα επάνω και βγαίνω στην Εγνατίας. Ο δρόμος άδειος με εμφανή ίχνη από οδοφράγματα στο ύψος της καμάρας.
Από τις έξι η ώρα, βλέπω μια μεγάλη ροή ανθρώπων επί της Εγνατίας με κατεύθυνση προς το πανεπιστήμιο. Δεν είναι οργανωμένοι. Είναι σε μικρές ομάδες, φίλοι - φίλοι και προχωράνε προς το πανεπιστήμιο. Η συντριπτική πλειοψηφία νέοι με κασκόλ. Στο ύψος της Αγγελάκη, η ατμόσφαιρα είναι από νωρίς γεμάτη δακρυγόνα. Μερικές εκατοντάδες νέοι είναι συγκεντρωμένοι στο συντριβάνι. Λίγα ματ παραδίπλα. Όλοι μοιάζουν να περιμένουν κάτι. Οι νέοι είναι μεταξύ 14 - 25 ετών. Σπάνια βλέπεις πάνω από 25. Η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη...
Η Εθνικής Αμύνης αποκλεισμένη (δεξιά το πανεπιστήμιο)
Ανεβαίνω τον πεζόδρομο της Αμύνης παράλληλα με το πανεπιστήμιο. Ένα μείγμα από νεαρούς, ματ και μερικούς άσχετους. Ώρα 20.30. Διασταύρωση Αμύνης - Αγίου Δημητρίου. Ματ μαζεύονται μπροστά στο νοσοκομείο.
Αναρχικοί βγαίνουν από το πανεπιστήμιο και πετάνε πέτρες στα ματ. "Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι"
Την προσοχή μου τραβάει ένας νεαρός με πολιτικά δίπλα στα ματ που απαντάει στου αναρχικούς "Έλα εδώ να μου τα πεις ρε πούστη!" Απορώ και στρέφω την προσοχή μου στα ματ. Ξαφνικά βλέπω έναν ματατζή να συζητάει γαλήνια με έναν... κουκουλοφόρο...
Ακριβώς δίπλα στα ματ, μια μεγάλη ομάδα νεαρών, ντυμένοι με κασκόλ κλπ, μοιάζουν να περιμένουν οδηγίες...
...οι οποίες φαίνεται ότι δεν αργούν να έρθουν γιατί ξαφνικά κάνουν αναστροφή ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ και... φεύγουν...
...όλοι προς το ΙΔΙΟ ΣΤΕΝΑΚΙ...
...ενώ λίγα λεπτά αργότερα, ακολουθούν και τα... ματ!
ΟΚ! Το θέμα μου έχει κινήσει την περιέργεια δεόντως, οπότε... τους ακολουθώ. Μπαίνω στο στενάκι, στρίβω αριστερά και βρίσκομαι πίσω από το νοσοκομείο. Με το που στρίβω δεξιά, (ακολουθώντας τον δρόμο) βλέπω μέσα στο σκοτάδι την ομάδα των νεαρών σταματημένους λίγο παρακάτω και οπλισμένους με μακριά πράγματα στα χέρια τους, να κάνουν "εξάσκηση" χτυπώντας κάτι κάγκελα...
...κάνω μεταβολή και απομακρύνομαι δήθεν αδιάφορα όπως ήρθα...
Στο δρόμο ρωτάω κάτι άλλους τύπους επαγγελματίες φωτογράφους που κι αυτοί βρέθηκαν εκεί προσπαθώντας να φτάσουν κοντά στο πανεπιστήμιο και τώρα φεύγανε όσο πιο γρήγορα μπορούσαν
"Ποιοί είναι αυτοί;"
"Α!" μου λένε. "Χρυσαυγίτες! Περιμένουν να επιτεθούν στους αναρχικούς..."
...
Επιστρέφω στο συντριβάνι και διαπιστώνω ότι τώρα η Αμύνης είναι... σκοτεινή! Ούτε ένα φως! Ποιος έκλεισε τα φώτα και γιατί; Στον δρόμο καίνε φωτιές για να "ρουφάν" τα δακρυγόνα. Η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική...
Μπαίνω μέσα στον δρόμο με μια ομάδα νεαρών και πλησιάζουμε προς τις φωτιές. Δεν μπορείς να αναπνεύσεις απ' τα χημικά. Πριν προλάβουμε να φτάσουμε, τα ματ μας επιτίθενται. Το βάζουμε στα πόδια και σκορπίζουμε. Εγώ αποφασίζω πως ό,τι είχα να δω, το είδα. Από εδώ και πέρα, ό,τι γίνει, θα γίνει στο σκοτάδι...
Πενήντα μέτρα πιο μακριά, βλέπω έναν άστεγο να κοιμάται στα σκαλιά μιας εκκλησίας που είναι κλειδωμένη με θωρακισμένη πόρτα.
Καληνύχτα σας...
Θανάσημος
ΥΓ. Μπόνους ματίριαλ: Σύνθημα σε σπασμένο μαγαζί με εκκλησιαστικά είδη...
Αναρτήσεις
Όλα τα σχόλια
