Κραμανλιάδα...

Εκείνη την ημέρα, ο Θοδωρής μπήκε τρέχοντας στο υπνοδωμάτιο του πρωθυπουργού.

«Κύριε πρόεδρε! ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ!!!» φώναξε αναμαλλιασμένος, κουνώντας κάτι χαρτιά στα χέρια του.
«Μμμμμ;;;» είπε ο Καραμανλής στον ύπνο του.
«ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ!!! ΞΥΠΝΗΣΤΕ!!!»
«Μμμμμμμμμμμμμμμ;;;» ξαναείπε ο Καραμανλής και ξερογλείφθηκε. «Τι έγινε;» μουρμούρισε. «Έτοιμο το μεσημεριανό;»
«ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ!!!» ξαναείπε ο Ρουσόπουλος. «ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΜΑΣ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΑ ΓΚΑΛΟΠ!!!»
«ΤΙ;;;;;;;;;;;;» είπε ο Καραμανλής και πετάχτηκε απ’ το κρεβάτι του. «ΑΔΥΝΑΤΟΝ!» φώναξε.
«Κι όμως, κύριε πρόεδρε!» είπε ο Θοδωρής και έκατσε απελπισμένος στο κρεβάτι του. «Και σας το έλεγα εγώ κύριε πρόεδρε! Μην κάνετε τίποτα! Αλλά εσείς εκεί! Θέλατε να πάρετε αποφάσεις! Να τώρα...» είπε και του έδωσε τα μισά χαρτιά που κρατούσε κοιτώντας προς το πάτωμα.

Ο Καραμανλής πήρε τα χαρτιά και τα κοίταξε προσεχτικά. «ΑΜΑΝ!» είπε στο τέλος. «ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΜΑΣ ΕΦΤΑΣΕ!!!»
«...» είπε ο Θοδωρής και κούνησε απελπισμένος το κεφάλι του.
«ΡΕ ΘΟΔΩΡΗ!!!» είπε πανικόβλητος ο Καραμανλής και πετάχτηκε απ’ το κρεβάτι του. «ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ!!!» φορούσε ωραίες γαλάζιες πιτζάμες με κίτρινη ρίγα.
«Ναι, αλλά ΤΙ;;;» είπε απελπισμένος ο Θοδωρής καθώς ο Καραμανλής βημάτιζε νευρικά επάνω – κάτω μέσα στο δωμάτιο.

Περάσανε έτσι μερικά λεπτά ακατάπαυστου περπατήματος μέχρι που ξαφνικά ο Καραμανλής έβαλε μια φωνή:

«ΤΟ ΒΡΗΚΑ!!!»
Ο Θοδωρής σήκωσε το βλέμμα του και τον κοίταξε με ελπίδα. «Τι βρήκατε κύριε πρόεδρε;»
«Θα τους καλέσουμε όλους για, εεε, πως το λένε, τραπέζι!»
«Τραπέζι;;;» είπε ο Θοδωρής απορημένος
«Ναι μωρέ, πως το λέμε τότε που σας καλώ όλους και καθόμαστε γύρω από εκείνο το μεγάλο τραπέζι... έλα μωρέ... ξέρεις... αυτό που κάνω μια φορά το χρόνο...»
«Το γεύμα σε ταβέρνα;» είπε παραξενεμένος ο Θοδωρής
«Όχι, μωρέ! Όχι! Το άλλο! Εκείνο που δεν έχει φαγητό!»
«Υπουργικό συμβούλιο;» είπε ο Θοδωρής
«ΑΥΤΟ!!!» είπε ενθουσιασμένος ο Καραμανλής. «Θα κάνουμε ένα τέτοιο! Φώναξε και τις κάμερες να με δουν να μπαίνω μέσα. Θα μπω πολύ δυναμικά!»

Ο Θοδωρής τον κοίταξε αμήχανα. Ησυχία έπεσε στο δωμάτιο.

«Τι είναι;» ρώτησε ο Καραμανλής καθώς τον είδε να μην συμμερίζεται την χαρά του.
«Εεεε... κύριε πρόεδρε, πρέπει να σας πω κάτι...»
«Τι είναι ρε;» είπε ο Καραμανλής που είχε ξαναβρεί το κέφι του
«Εεεε... κύριε πρόεδρε... εεεε... ξέρετε.... να... την τελευταία φορά που... εεε... εμφανιστήκατε στις κάμερες... εεε... δεν πήρατε καλές κριτικές...»
«ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΛΕΕΙ;;;» είπε ο Καραμανλής έκπληκτος. «ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ!!!» φώναξε. «Ποιος έγραψε άσχημη κριτική; Ο Γεωργουσόπουλος;;;» είπε θυμωμένα
«Εεεεε... πολυ φοβάμαι κύριε πρόεδρε ότι... όλοι...» είπε ο Θοδωρής και του έδωσε τις υπόλοιπες εφημερίδες που κρατούσε.

Ο Καραμανλής τις άρπαξε πανικόβλητος και άρχισε να διαβάζει αγχωμένα. Που και που του ξεφεύγανε μερικές κραυγές θυμού.
«Τι λέει εδώ; ΤΙ ΛΕΕΙ;;; Αδύναμη ερμηνεία;;;» και λίγο αργότερα «Κακή παράσταση;;;» και λίγο μετά «ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ;;; ΠΟΙΟΣ;;; ΕΓΩ;;;» έβαλε τις φωνές και τσαλάκωσε τις κριτικές. «ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!!» αναφώνησε και βγήκε τρέχοντας απ’ το δωμάτιο.

Ο Θοδωρής έσκυψε να μαζέψει τα χαρτιά από το πάτωμα. Εκείνη την ώρα εμφανίστηκε η Νατάσα στην πόρτα. «Τι έγινε βρε Θοδωρή;» είπε φοβισμένη. «Μπήκε στην τουαλέτα και βρίζει! Ούτε την μπριζόλα του δεν άγγιξε... ανησυχώ...»
Ο Θοδωρής γύρισε και κοίταξε την Νατάσα από το πάτωμα. «Πήρε άσχημες κριτικές για την ερμηνεία του στην έκθεση...» είπε απογοητευμένος.

Μια βαριά ησυχία έπεσε στο δωμάτιο. Στο τέλος η Νατάσα γύρισε την πλάτη της, πήγε έξω από την πόρτα της τουαλέτας και άρχισε να μιλάει δυνατά.
«Μην ανησυχείς μωρό μου!» είπε. «Δεν φταις εσύ! Οι σεναριογράφοι φταίνε! Εσύ είσαι ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ...»
«ΆΣΕ ΜΕ!!!» ακούστηκε ο Καραμανλής μέσα από την τουαλέτα. «ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΔΩΣΩ ΠΟΤΕ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ!!! ΤΟΥΣ ΜΙΣΩ ΟΛΟΥΣ!!!»
«Έλα βρε χοντρούλη μου...» του είπε γλυκά η Νατάσα. «Μην δίνεις σημασία σε αυτούς τους αχρείους. Δεν υπάρχει καλύτερος ηθοποιός από εσένα! Κανείς!» είπε η Νατάσα.
Πίσω από την πόρτα ο Καραμανλής ακούστηκε να ρουφάει την μύτη του. «Λες;...» είπε δειλά.
«Μα φυσικά μωρό μου! Φυσικά! Θυμήσου όλα αυτά που κατάφερες χωρίς να κάνεις ποτέ τίποτα! Τίποτα! Για σκέψου το! Μέχρι και ο Αντρέας κάτι έκανε! Εσύ; ΤΙΠΟΤΑ!!!»
«Ππππππρρρρρρρρρρρρ!» ακούστηκε να φυσάει την μύτη του πίσω απ’ την πόρτα. «Λες, ε;;;» είπε λίγο πιο ζωηρά τώρα.
«Βρε χαζό!» του είπε ναζιάρικα η Νατάσα. «Εάν υπήρχε όσκαρ για πολιτικούς, κάθε χρόνο θα έσκιζες!!!»

Η πόρτα άνοιξε απότομα και εμφανίστηκε ο Καραμανλής με βλέμμα αποφασισμένο. «Δίκιο έχεις!» είπε. «Είμαι ο καλύτερος! Θοδωρή!» φώναξε τον υπασπιστή του που ήταν ακόμα σκυμμένος στο πάτωμα του δωματίου.
«Μάλιστα κύριε πρόεδρε!» ακούστηκε από μέσα η φωνή του Θοδωρή.
«Κάλεσε του άλλους για το, εεεεε, το συβούλιο! Θα βγάλω λόγο!»
«Λόγο;» αναρωτήθηκε ο Θοδωρής. «Μα δεν σας έχω γράψει τίποτα!»
«Θα τον γράψω μόνος μου!» είπε ο Καραμανλής αποφασιστικά, παραμέρισε την Νατάσα, πήγε στο γραφείο του, κάθισε, πήρε μια κόλλα χαρτί, έγλειψε τα χείλια του κι έγραψε: «Ευχαριστώ την μαμά μου, τον μπαμπά μου και φυσικά τον θείο μου...»

Θανάσημος