Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 22, 2008

Η Γέννα - Δε κάμ μπακ

Σήμερα ξεκινάει ο δεύτερος κύκλος επεισοδίων της "Γέννας," υπό τον γενικό τίτλο "Η Πεθερά". Σε περίπτωση που δεν έχετε ιδέα για τι πράγμα μιλάω, μπορείτε άνετα να βγείτε τώρα απ' το μπλόγκ και να συνεχίσετε την ανέμελη ζωή σας, χωρίς νέες έγνοιες και σκοτούρες. Εάν όμως επιθυμείτε ντε και καλά να υποφέρετε, τότε μπορείτε να ξεκινήσετε την ανάγνωση των προηγούμενων επεισοδίων από εδώ.

Και επειδή ο προηγούμενος κύκλος θα σας πάρει κανένα σαραντάλεπτο για να τον ολοκληρώσετε, να διευκρινίσω ότι μπορείτε και να ξεκινήσετε να διαβάζετε άμεσα την ιστορία από εδώ και πέρα. Σας εγγυώμαι ότι η μη ανάγνωση των προηγούμενων επεισοδίων ΔΕΝ πρόκειται να σας στερήσει την υπέρτατη αλήθεια...

ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ: Η Χριστίνα μόλις γέννησε την Παναγιώτα, ο Βασίλης ο πατέρας του παιδιού συζεί μαζί της αλλά δεν είναι παντρεμένοι, η θεία και μοναδικός συγγενής της Χριστίνας έχει άλτσχαϊμερ, η νονά τα έχει με έναν Δανό που μόλις μετακόμισε στην Ελλάδα για να ζήσει τον μύθο του και όλοι μαζί "παίζουν κομπιούτερ" (πλην θείας που δεν το έχει ανάγκη). Α! Να μην ξεχάσω τον Τόμπι, τον σεξουαλικά στερημένο σκύλο. Αλλά γι' αυτόν θα τα πούμε στα επόμενα επεισόδια...

-------------------------------------------------------------------------------

Η ΠΕΘΕΡΑ - 1:

Εκείνη την ημέρα, καθόμουν ήσυχα – ήσυχα στο σαλόνι μου και έκανα την αγαπημένη μου ασχολία, όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Το κοίταξα για λίγο αμφιταλαντευόμενος ανάμεσα στο να κουνηθώ ή να μην κουνηθώ απ΄ τη θέση μου, όταν άκουσα την μικρή, σοφή φωνούλα μέσα μου να μου λέει: «Μην το σηκώνεις!».

Όπως είναι φυσικό, το σήκωσα.

«Εμπρός;» είπα

«Θυμάσαι τότε που είχες έρθει επίσκεψη στην Αθήνα και την πρώτη ημέρα αρρώστησες και έμεινες μια εβδομάδα με πυρετό στο σπίτι μου και σε φρόντιζα και σου έφτιαχνα σούπες αντί να σε πετάξω στον δρόμο και να σε αφήσω να ψοφήσεις σαν σκυλί;» άκουσα μια γυναικεία φωνή στα πρόθυρα της υστερίας.

«Γεια σου Χριστίνα!» είπα. «Χαίρομαι που σε ακούω!»

«Ε, λοιπόν, ήρθε η ώρα να μου το ξεπληρώσεις!» συνέχισε ακάθεκτη η Χριστίνα

«Μμμμ...» είπα. «Θες να σου επιστρέψω τα ντεπόν;»

«Θέλω να μου φέρεις την πεθερά μου»

«ΤΙ ΠΡΑΓΜΑ;;;» είπα

«Θέλω να μου φέρεις την πεθερά μου!» επανέλαβε η Χριστίνα


Ακολούθησε μια παύση.


«Εεεε...» έκανα στο τέλος. «Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι την πεθερά σου την έχω εγώ;» είπα αργά. «Λες να την κρατάω όμηρο στο υπόγειο;»

«Σταμάτα ρε τις βλακείες!» είπε η Χριστίνα. «Αφού το ξέρεις ότι μένει εκεί, σε ένα χωριό κοντά σου»

«Αν δεν συμφωνήσουμε πρώτα στα λίτρα, εγώ δεν κάνω τίποτα!» είπα

«Ρε ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΜΕ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ!» έβαλε τις φωνές η Χριστίνα. «Θέλω να μου την φέρεις με το αυτοκίνητο στην Αθήνα» είπε

«Μάαααλιστα...» είπα εγώ. «Και που θα γίνει η ανταλλαγή;»

«Στο σπίτι μου» είπε η Χριστίνα

«Μάααααλιστα...» ξαναείπα και έκανα άλλη μια παύση.


«Το περίμενα...» είπα στο τέλος.

«Τι περίμενες;» μου είπε

«Ότι κάποια μαλακία θα μου έλεγες...»

«Γιατί;» είπε η Χριστίνα

«Τι γιατί ρε Χριστίνα; Εδώ άλλοι κάνουν αμάν να φύγει η πεθερά τους κι εσύ θέλεις να σου την κάνουμε χομ ντιλίβερι; Να την τυλίξω και σε πίτα;»

«Έλα ρε συ!» είπε η Χριστίνα. «Τι προκαταλήψεις είναι αυτές με τις πεθερές; Μια χαρά είναι η γυναίκα»

«Γιατί την ξέρεις;» ρώτησα

«Εεεε, εννοείς προσωπικά;» είπε η Χριστίνα

«Όχι εννοώ αν την έχεις δει στην τηλεόραση» είπα εγώ.

«Σταμάτα ρε βλάκα!»

«Τι σταμάτα; Την έχεις γνωρίσει ποτέ ή όχι;»

«Εεε... όχι!» είπε η Χριστίνα. «Αλλά μην ανησυχείς! Τι πρόβλημα να μου δημιουργήσει εβδομήντα χρονών γυναίκα ρε συ;»

«Εκείνο το πρόβλημα που δεν έχεις τώρα;» πρότεινα

«Κοίτα να δεις. Δεν υπάρχει άλλη λύση!» είπε η Χριστίνα. «Ο Βασίλης μόλις έμαθε ότι πρέπει να πετάξει με την δουλειά του μεθαύριο πρωί για εξωτερικό. Θα λείψει πέντε ημέρες. Πως θα τα καταφέρω εγώ μόνη μου;»

«Τι εννοείς;» ρώτησα. «Ότι δεν μπορείς να φέρεις βόλτα ένα μωρό μόνη σου;;;»

«Εεε, αυτές τις ημέρες πρέπει να πάω να κάνω και κάτι δουλειές έξω...» είπε η Χριστίνα

«Τι δουλειές ρε Χριστίνα;» είπα εγώ.

«Άσε με τώρα, που να σου εξηγώ!» είπε η Χριστίνα. «Έχω μπλέξει...»

«Μάαααλιστα...» είπα για άλλη μια φορά. «Και δεν μου λες; Γιατί δεν μπορεί να πάρει το τρένο και να έρθει μόνη της;» ρώτησα

«Εεεε, γιατί φοβάται...» είπε η Χριστίνα «...λεει ότι με το τρένο πέθανε μια κουμπάρα της...»

«Μμμμ... κι αν πάρει λεωφορείο;»

«Εεεε, το ίδιο...»

«Τι το ίδιο; Πέθανε από λεωφορείο η κουμπάρα της;»

«...»

«Με ταξί;»

«Εεεε... το ίδιο...»

«ΤΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΡΕ ΧΡΙΣΤΙΝΑ;;; Τι κουμπάρα είναι αυτή; Η σούπερ κουμπάρα; Την έχουν πατήσει τρένα, λεωφορεία, ταξί κι εκείνη κάθε φορά σηκώνεται απ' τον τάφο και πάει και ξαναπέφτει στις ράγες του τραμ; Αυτή δεν είναι κουμπάρα ρε μαλάκα. Αυτή είναι η πολιτική ζωή της Ελλάδας!»

«Χα χα! Σταμάτα ρε! Δεν ξέρω. Έτσι μου είπε. Μπαίνει μόνο σε αυτοκίνητα γνωστών»

«Η κουμπάρα;»

«Η πεθερά μου ρε βλάκα!»


Ακολούθησε ακόμα μια παύση.


«Λοιπόν;» είπε η Χριστίνα. «Μπορείς;»

«Μπορώ να μην μπορώ;» είπα

«Όχι!» είπε η Χριστίνα

«Ε, άρα... μπορώ...» είπα εγώ

«Αχ μπράβο!» ενθουσιάστηκε η Χριστίνα

«...το ζήτημα είναι αν θέλω...» είπα εγώ

«ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ!» είπε η Χριστίνα. «ΘΕΛΕΙΣ!»

«Είσαι σίγουρη;» είπα εγώ

«Όπως σε βλέπω και με βλέπεις...» είπε η Χριστίνα

«Καλά λοιπόν...» είπα εγώ. «Πες μου που πρέπει να παω να την συναντήσω...»


Κάντε κλικ εδώ για τη συνέχεια...


Θανάσημος

5 σχόλια:

  1. Ξέχασα να πω φυσικά ότι... Η συνέχεια αύριο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλό ξεκίνημα έκανες και περιμένω αύριο τη συνέχεια της ιστορίας, την οποία θα διαβάσω μετά την καταβολή της δεύτερης δόσης στην εφορία για να μου φύγει η πίκρα…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όπα!!!

    Φίλε Συνέα, μου βάζεις ΠΟΛΥ ψηλά τον πήχη!!! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. θανάσημε πως την έχεις δει;
    Μέχρι να κατέβει η πεθερά στην Αθήνα θα γεννήσει το δεύτερο η Χριστίνα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητέ μου Νικ, μέχρι να κατέβει η πεθερά στην Αθήνα, θα έχεις γεννήσει κι εσύ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή