Η Πεθερά - 8ο Μέρος

Πρόκειται για ένα διήγημα που ξεκίνησε σαν μια απλή ανάρτηση και εδώ και δύο μήνες δεν λέει να ολοκληρωθεί.... Κάποια στιγμή μάλιστα, έκανα και μια πολύ φιλότιμη προσπάθεια να το τελειώσω αλλά μόλις κοίταξα κάπου αλλού... ξαναξεκίνησε...

Καλή ανάγνωση!

-------------------------------------------------------------------------------------------

Ένα πρόβλημα με τις έγκυες γυναίκες είναι ότι ξυπνάνε κάνα - δυό μήνες μετά την γέννα και διαπιστώνουν ότι δεν θυμούνται πότε ήταν η τελευταία φορά που βγήκαν για βόλτα. Πρόκειται για ένα σύγχρονο πρόβλημα, μιας που όλους τους προηγούμενους αιώνες το θέμα ήταν λυμένο: οι γυναίκες δεν βγαίνανε ποτέ μόνες τους για βόλτα.

Πρέπει να ήταν κατά την διάρκεια μιας μάχης με τέρατα μέσα στο δωμάτιο ενός πύργου όταν η Χριστίνα ξαφνικά διαπίστωσε ότι θέλει να κάνει περίπατο.
"Πάμε!" μου είπε ξαφνικά.
"Ε;" είπα εγώ. "Που πάμε;"
"Πάμε για καφέ!" είπε
"Οι δυό μας;" είπα εγώ
"Να πάρουμε και το μωρό!" είπε ενθουσιασμένη η Χριστίνα.
"Πίνει καφέ το μωρό;"
"Ε λοιπόν, αυτό είναι!" είπε η Χριστίνα ενθουσιασμένη και εγκατέλειψε την μάχη. "Έχω μήνες να πάω για καφέ!"

Σηκώθηκε χαρούμενη και μέσα σε δέκα λεπτά ήταν έτοιμη στην πόρτα, με την Παναγιώτα επ' ώμου. Εάν υπάρχει κάτι που με δίδαξε η ζωή τόσα χρόνια, είναι πως εάν μια γυναίκα χρειαστεί μόνο δέκα λεπτά προετοιμασίας για να βγει έξω, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά.

"Πάμε!" μου ξαναείπε ενθουσιασμένη
"Πάμε!" είπα κι εγώ και βγήκα στον διάδρομο
"Που πάτε;" ακούστηκε μια φωνή από πίσω μας. Γυρίσαμε και είδαμε την πεθερά
"Εεεε... μια βόλτα..." είπε η Χριστίνα .
Η πεθερά γούρλωσε τα μάτια της. "Βόλτα; ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΟ;;;"
Η Χριστίνα σταμάτησε και την κοίταξε. "Ναι, γιατί;" είπε. "Δεν κάνει κρύο έξω...¨
"Μα... το έχεις διαβάσει το μωρό;" είπε η πεθερά παραξενεμένη.
Την κοιτάξαμε και οι δύο με μια τεράστια απορία στο πρόσωπο μας.
"Να το έχω... διαβάσει;;;" είπε η Χριστίνα.
"Διαβάζονται τα μωρά;" είπα εγώ
"Μα ΦΥΣΙΚΑ και διαβάζονται!" είπε η πεθερά εμφανώς αναστατωμένη. "Πρώτη φορά το ακούτε;"

Μια σιωπή έπεσε στον διάδρομο.
"Να σου πω;" είπα στην Χριστίνα. "Λες να έχεις γεννήσει μπεστ σέλερ;"
Η Χριστίνα με κοίταξε μπερδεμένη. Μετά γύρισε προς την πεθερά της. "Δηλαδή ΠΩΣ διαβάζονται;;;" ρώτησε με γνήσια απορία.

"Βρε κούκλα μου!" είπε η πεθερά. "Το μωρό πρέπει να το διαβάσει ο παπάς πριν βγει απ' το σπίτι! Δεν το ξέρεις;"
"Ο παπάς;;;" είπε η Χριστίνα που ξαφνικά κατάλαβε τι συζητούσε. "Ποιος παπάς;"
"Ο παπάς μπαστούνι;" πρότεινα εγώ
"Ο παπάς της γειτονιάς!" είπε η πεθερά
"Πρώτη φορά τ' ακούω αυτό!" είπε η Χριστίνα
"Εμ πως!" είπε η πεθερά. "Όλος ο κόσμος το ξέρει!"
"Ε, όχι και ΟΛΟΣ ο κόσμος!" είπε η Χριστίνα.

Η πεθερά κοίταξε συνοφρυωμένη για λίγο την Χριστίνα και μετά γύρισε προς την μεριά της θείας που μόλις είχε φανεί στο άνοιγμα του διαδρόμου και κατευθύνονταν προς την τουαλέτα.
"Δεν μου λες συμπεθέρα;" της είπε. "Το μωρό δεν πρέπει να το διαβάσει ο παπάς πριν βγει απ' το σπίτι;"
"Ναι, ναι..." είπε η θεία ευγενικά χωρίς να σταματήσει και πέρασε από μπροστά μας.
"Ορίστε!" είπε η πεθερά και μας κοίταξε θριαμβευτικά. "Ιδού η απόδειξη!"
"Η θεία είναι η απόδειξη;" είπε η Χριστίνα.
"Είναι θεωρημένη;" είπα εγώ
"Για όνομα του Θεού!" είπε η Χριστίνα και γύρισε προς την θεία της.
"Θεία; Το μωρό δεν χρειάζεται να το διαβάσει παπάς πριν βγει απ' το σπίτι, ε;"
Η θεία κοντοστάθηκε. "Ε; Ναι, ναι..." είπε ευγενικά και μπήκε στην τουαλέτα.
"Ορίστε!" είπε η Χριστίνα και άνοιξε την πόρτα για να βγούμε έξω.

"Μα... ΠΟΥ ΠΑΤΕ;;; Δεν μπορείτε!!!" έβαλε μια φωνή η πεθερά κι έβγαλε την ποδιά της από την μέση της. "Ελάτε! Θα το πάμε τώρα μαζί στον παπά να το διαβάσει, εντάξει;" προσπάθησε να συμβιβάσει τα πράγματα. "Δεν θα πάρει ούτε δύο λεπτά!"
"Μα ΓΙΑΤΙ να το διαβάσει ο παπάς; Δεν χρειάζεται!" είπε τσαντισμένη η Χριστίνα.
"Εμ πως δεν χρειάζεται βρε κούκλα μου;" είπε η πεθερά.
"Κοιτάξτε να δείτε..." είπε η Χριστίνα μαλακά. "Δεν χρειάζεται να πάμε το μωρό στον παπά γιατί εγώ ΔΕΝ πιστεύω...".

Απ' το βάθος ακούστηκε ένα καζανάκι.

Ύστερα μια βαριά σιωπή έπεσε στον διάδρομο καθώς η πεθερά φάνηκε να γέρασε ξαφνικά δέκα χρόνια.
"Παναγία μου!" ψιθύρισε στο τέλος. "Γιαχοβάδες!" κι έκανε τον σταυρό της τρεις φορές.

Είναι απορίας άξιο πως μια γυναίκα τόσο έξυπνη όσο η Χριστίνα μπορεί να κρίνει ότι η κατάλληλη στιγμή να αποκαλύψει στην πεθερά της ότι είναι άθεη είναι στον διάδρομο της πολυκατοικίας της, με το μωρό στον ώμο, την ώρα που ετοιμάζεται να πάει για καφέ.

Η πόρτα της τουαλέτας άνοιξε και βγήκε η θεία ευχαριστημένη.

Η πεθερά κάρφωσε τα τεράστια μάτια της στο πάτωμα. "Πως γίνεται να μην πιστεύεις;" ρώτησε γλυκά.
"Εγώ;" είπε η θεία απορημένη
"Δεν ξέρω..." είπε η Χριστίνα. "Δεν πιστεύω..."
"Μα ΓΙΑΤΙ;;;" είπε η πεθερά σπαραχτικά. "Θα πας στην κόλαση!"
"Εγώ;;;" ξαναείπε η θεία
"Κι εσύ και το μωρό!" είπε η πεθερά σπαραχτικά
"Δεν πειράζει! Ας πάμε!" είπε η Χριστίνα
"Α, ναι;" είπε η θεία ανήσυχη
"ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ! ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΨΕΙ Ο ΘΕΟΣ!" φώναξε η πεθερά τρομοκρατημένη και ξεκίνησε να φοράει τα παπούτσια της.
"Εντάξει μην ανησυχείτε" δοκίμασα να παρέμβω. "Εμάς θα κάψει! Εσείς δεν κινδυνεύετε..."
"Εγώ;" είπε η θεία
Γύρισα και την κοίταξα. "Εσύ θεία σίγουρα δεν κινδυνεύεις..." είπα.
"Α! Είπα κι εγώ..." είπε η θεία ανακουφισμένη.

Εν τω μεταξύ, η πεθερά είχε βάλει τα παπούτσια της και είχε βγει έξω απ' το σπίτι.
"Πάμε!" είπε και έκανε μια κίνηση με το χέρι της.
"Που πάμε;" είπε η Χριστίνα
"Στην εκκλησία!" είπε η πεθερά και την κοίταξε φανερά ζορισμένη. "Σε παρακαλώ κόρη μου!" της είπε. "Καν' το για 'μενα! Την μάνα του Βασίλη!"
"Για όνομα του Θεού!" είπε η Χριστίνα και με κοίταξε απελπισμένη. Την κοίταξα κι εγώ.
"Πάμε ρε 'συ!" της είπα. "Τι χειρότερο μπορεί να συμβεί;"

"Συγνώμη, πάτε στην εκκλησία;" ακούστηκε η θεία από μέσα.
"Έλα συμπεθέρα, έλα κι εσύ!" είπε η πεθερά που έψαχνε εναγωνίως υποστήριξη. "Πάμε να διαβάσουμε το μωρό!"
"Να διαβάσουμε;" είπε η θεία κι έσμιξε τα φρύδια της. "Μισό λεπτό να πάρω τα γυαλιά μου..."

Κάντε κλικ εδώ για τη συνέχεια!

Θανάσημος