Οι υπουργοί Εργασίας των χωρών μελών της Ευρώπης αποφάσισαν προχθές ότι οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν έως και 65 ώρες την εβδομάδα, εάν θέλουν.
Φυσικά το κλειδί της απόφασης είναι στη φράση «εάν θέλουν». Διότι σκέφτηκαν οι φίλοι ευρωπαίοι (και σωστά) ότι μπορεί και κάποιος να μην θέλει.
Αμέσως μετά την απόφαση, εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχολίασε στους δημοσιογράφους: «Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό βήμα για την μείωση των διαζυγίων. Με 65 ώρες την εβδομάδα εργασίας, κανένας δεν θα προλαβαίνει πια να έχει καβγάδες με τον σύζυγο του».
Οι δηλώσεις αυτές πάντως δεν στάθηκαν αρκετές να κατευνάσουν τα πνεύματα των εργαζομένων οι οποίοι από νωρίς το πρωί είχανε μαζευτεί έξω από το κτήριο όπου συνεδρίαζαν οι υπουργοί προκειμένου να διαδηλώσουν την αντίρρηση τους, χρησιμοποιώντας συνθήματα όπως «Κάτω ο φασισμός» και «Όχι στο εξηνταπεντάωρο».
«Η κατάσταση είναι αστεία» εξήγησε ένας εκπρόσωπος τους. «Ποιοι νομίζουν ότι είναι αυτοί οι κύριοι εκεί μέσα; Με ποιο δικαίωμα αποφασίζουν για εμάς; Τι πάει να πει 65 ώρες ανώτατο όριο; Κι αν εγώ δηλαδή θέλω να δουλεύω 100 ώρες την εβδομάδα, ποιος έχει το δικαίωμα να μου το απαγορεύσει; Αυτά τα πράγματα δεν είναι σοβαρά» κατέληξε ενώ γύρω του οι εργαζόμενοι φώναζαν: «Κάτω τα σαββατοκύριακα», «Οι διακοπές δεν θα περάσουν» και «Η δουλειά μου είν’ η χαρά μου».
Σε ερώτηση που θέσαμε στον εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το αίτημα των εργαζομένων να μην υπάρχει όριο στις ώρες εργασίας, μας απάντησε: «Αυτά είναι αστεία πράγματα! Οι κύριοι αυτοί σκέφτονται εκ του πονηρού. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να δουλεύουν 24 ώρες το 24ωρο για να μην πληρώνουν ενοίκιο για σπίτι. Επιτέλους, πρέπει να προστατέψουμε και τους εργοδότες από την αυθαιρεσία των υπαλλήλων».
Οι οποίοι εργοδότες είχαν μια πολύ θετική εικόνα για τις εξελίξεις: «Η απόφαση αυτή είναι εξαιρετική!» δήλωσε ο εκπρόσωπος τους. «Ήδη τα τελευταία χρόνια, με την πρόοδο της τεχνολογίας η εργασία έχει γίνει πολύ πιο δύσκολη. Οι εργαζόμενοι πλέον χρειάζονται τον διπλάσιο χρόνο για να βγάλουν την ίδια ποσότητα δουλειάς. Από την άλλη μεριά, έχουμε κουραστεί να διώχνουμε με το ζόρι τους υπαλλήλους μας στο τέλος του οχταώρου. Κάποτε έπρεπε να καταλάβει η πολιτεία την δύσκολη θέση στην οποία μας είχε βάλει. Επιτέλους, με τον καινούργιο νόμο θα μπορέσουμε να επιτρέψουμε στους εργαζομένους μας να δουλέψουν περισσότερο. Αυτό θα έχει σημαντικό αντίκτυπο στην ψυχολογία τους, μιας που δεν θα αισθάνονται πια ανίκανοι επειδή δεν προλαβαίνουν να τελειώσουν την δουλειά τους μέσα στο οχτάωρο. Είναι μια πολύ προοδευτική απόφαση που χαιρετίζουμε ανεπιφύλακτα»
Η κ. Πετραλιά που εκπροσωπούσε την δημοκρατία της Ελλάδας στην σύνοδο, μπερδεύτηκε κατά την διάρκεια της ψηφοφορίας γιατί δεν θυμότανε εάν το «νο» σημαίνει «ναι» ή «όχι». Νόμιζε ότι σημαίνει «όχι» αλλά δεν ήταν και πολύ σίγουρη γιατί «νο» και «ναι» μοιάζουνε πολύ. Έτσι λοιπόν, αποφάσισε να το παίξει εκ του ασφαλούς και δεν ψήφισε τίποτα. Για να μην παρεξηγηθεί όμως, δήλωσε μετά στους δημοσιογράφους ότι εάν μπορούσε, θα ψήφιζε «όχι». Αναλυτικά η είδηση, εδώ.
Θανάσημος
Αναρτήσεις
Καλημερα Θανασημε.....μεσω Συνεα....σε ανακαλυψα....κι ειπα να περασω να στα ψαλλω.....ελα ομως....που με επεισες φιλε......δεν ειχα βλεπεις.....δει τα πραγματα σε βαθος....μα πως εθελοτυφλουμε ετσι?
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλοι στην υπηρεσια του εργατη......κι εμεις τι αχαριστια.....μετανοιωνω φιλε.....και πιστευω οτι το 65ωρο ειναι και λιγο.
Να ΄σαι καλα.....να απαλυνεις με τη πενα σου, τα προβληματα μας.
Γοητευμενη!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν σου πω ότι δάκρυσα από τα γέλια φοβάμαι μη με παρεξηγήσεις, επειδή ίσως νομίσεις πως το κείμενό σου (καθώς και όλα τα προηγούμενα) είναι μόνο για γέλια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ σατιρικός σου λόγος σπάει κόκαλα, σε σημείο που να γελάει και ο ίδιος ο σατιριζόμενος…
Συνήθως όταν ¨λιβανίζω¨ κάποιον ζητάω και κάποιο μικροποσό. Από σένα δεν θέλω τίποτα εκτός του να μη με πιάσεις στην πένα σου!
Ευτυχής που σε βρήκα.
Καλή σου μέρα.
Αγαπητή Λου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερσί για τα καλά σου λόγια. Δεδομένου ότι είσαι η πρώτη που μου είπε κάτι καλό γι’ αυτά που γράφω, δεν μπορώ παρά να πιστέψω ότι όλοι οι προηγούμενοι δεν ήξεραν πώς να αφήσουν comment.
Αγαπητέ Συνέα.
Λυπάμαι που σε έκανα να κλάψεις. Μου γράφεις «Ο σατιρικός σου λόγος σπάει κόκαλα, σε σημείο που να γελάει και ο ίδιος ο σατιριζόμενος…». Να υποθέσω ότι είσαι η Πετραλιά;
Θανασημε δεν είμαι η Πετραλιά και κανονικά θάπρεπε να θυμώσω επειδή μου άλλαξες φύλο. Δεν θυμώνω όμως επειδή ξέρω ότι δεν το έκανες σκόπιμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την ιστορία τώρα, θέλω να σου πω ότι είμαι ο πάτερ Παχούμιους της μονής σφιγμένου (εσφιγμένου στην καθαρεύουσα) και παρόλο που ξεφεύγεις κάπως από την πραγματικά γεγονότα όσο αφορά τον κρίνο, χαμογέλασα κάτω από τα πυκνά μου γένια διαβάζοντας το προηγούμενό σου ποστ με τίτλο ¨Παναγιά μου¨.
Επειδή όμως είμαι παράλληλα και συμπαθών της αριστεράς και πάλι χαμογέλασα με την αναφορά σου στο ΚΚΕ και στο ΣΥΡΙΖΑ στα ανάλογα ποστ.
Μπορείς κατά συνέπεια να σατιρίζεις άφοβα επειδή αυτός που θα φτάσει μέχρι το τέλος θα γελάσει-η πετραλιά έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να σε διαβάσει, αλλά και αν το κάνει και δεν γελάσει μη σε πάρει από κάτω, η εξουσία ποτέ δεν διέθετε χιούμορ…
Αγαπητέ Συνέα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάρηκα που δεν είσαι η Πετραλιά.
Είσαι όμως ο Πάτερ Παχούμιους και είσαι αριστερός.
Σε ευχαριστώ που συμμερίζεσαι μαζί μου το πρόβλημα σου. Θα ήθελα να σε διαβεβαιώσω πως δεν πρέπει να ανησυχείς. Είσαι στο σωστό δρόμο: Η αποδοχή είναι το πρώτο βήμα προς την απελευθέρωση. Μην ανησυχείς. Δεν είσαι ο μόνος που συμπαθεί το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν κι άλλοι στην Ελλάδα με το ίδιο πρόβλημα. Η δικιά σου περίπτωση βέβαια είναι λίγο πιο περίπλοκη καθ' ότι είσαι και παπάς και αριστερός, οπότε θα χρειαστείς πολλαπλάσια προσπάθεια για να ξεφύγεις από τις ιδεολογικές σου ασθένειες. Παρ' όλα αυτά, έχε πίστη. Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα. Θα μπορούσε για παράδειγμα να είσαι η Πετραλιά. Και τότε δεν θα σε έσωζε τίποτα...
Θανάσημος