Τα κόκκινα φανάρια

Δεν ξέρω εάν το έχετε παρατηρήσει αλλά τον τελευταίο καιρό, έχουμε πήξει στους Γερμανούς.

Που βρεθήκανε όλοι αυτοί οι Γερμανοί στην Ελλάδα και δεν το πήραμε χαμπάρι; Είναι άραγε οι ίδιοι με εκείνους που αγοράζουν τα σπίτια στο Πήλιο και δεν μας αφήνουν να τα φτιάξουμε πολυκατοικίες;

Ας τα πάρουμε τα πράγματα με την σειρά:

Κατ’ αρχήν, η οικουμενική κυβέρνηση αναθέτει στους Γερμανούς να εκσυγχρονίσουν τον ΟΤΕ. Οι Γερμανοί αρχίζουν να τον εκσυγχρονίζουν και τον εκσυγχρονίζουν και τον εκσυγχρονίζουν, και εκεί που τον εκσυγχρονίζουν τους πέφτουν και κάτι ψιλά από την τσέπη αλλά μέχρι να τους φωνάξουμε ότι κάτι τους έπεσε, αυτοί από τον πολύ εκσυγχρονισμό είχαν ήδη αναπτύξει ταχύτητα 24 Mbps, οπότε άντε μετά να τους προλάβεις.

Πάνω, οι Γερμανοί σε μια ομαδική προσπάθεια εκσυγχρονισμού.

Κάτω, ο ΟΤΕ μετά τον εκσυγχρονισμό.

Δεν περνάει λίγος καιρός και ένας άλλος Γερμανός χτυπάει την πόρτα του ΟΤΕ. Ο ΟΤΕ ανοίγει φορώντας ένα κόκκινο νεγκλιζέ, μαύρο καλσόν και κόκκινες γόβες στιλέτο, ενώ καπνίζει και ένα τσιγάρο με μια λεπτή μαύρη πίπα.

«Λυπόμαστε αλλά είμαστε ρεζερβέ» λεει ο ΟΤΕ. «Δοκιμάστε πάλι σε καμιά πενηνταριά χρόνια» ενώ από μέσα ακούγεται η αγριοφωνάρα του Κόκκαλη: «Ποιός είναι;»
«Κανένας μωρό μου, κανένας» λεει ο ΟΤΕ και κάνει να κλείσει βιαστικά την πόρτα.
«Μα όχι, δεν καταλάβατε» λεει ο Γερμανός και βάζει το πόδι του στην πόρτα. «Δεν ήρθα για να πάρω. Ήρθα για να δώσω»
«Τι να δώσετε;»
«Εμένα!» λεει ξέπνοα ο Γερμανός και κάνοντας μια στροφή γύρω απ’ τον εαυτό του, λιποθυμάει στην αγκαλιά του ΟΤΕ.

«Παναγία μου!» λεει ο ΟΤΕ ενώ κοιτάει με θαυμασμό πόσο μεγάλη την έχει την αλυσίδα στον λαιμό του ο Γερμανός. «Αυτός χρειάζεται φροντίδα και στοργή» λέει και σπεύδει να τον πάρει μέσα, πριν τον δουν οι γείτονες και αρχίσουν την γλωσσοφαγιά.

Όπως είναι φυσικό, μετά από αυτό το κτήριο έχει πλέον πήξει στους Γερμανούς και οι υπάλληλοι του ΟΤΕ δεν χωράνε πια, οπότε η κυβέρνηση διώχνει τους μισούς με πρόωρη συνταξιοδότηση, την οποία φυσικά την πληρώνουνε οι Έλληνες, γιατί επιτέλους, όλα οι Γερμανοί θα τα κάνουν;

Δεν περνάει λίγος ακόμα καιρός και εμφανίζεται ένας άλλος κύριος, με ελιά στο μάγουλο και αγοράζει το 20% του ΟΤΕ.

Η ελιά

«Βοήθεια!» φωνάζει ο ΟΤΕ «Απαγωγή!»
«Αμάν!» λεει ο Αλογοσκούφης που εκείνη την ώρα έπαιζε τένις. «Μας παίρνουν τον ΟΤΕ!» και τρέχει να βοηθήσει:
«Άσε κάτω τον ΟΤΕ, ρε!» βάζει μια φωνή στον Βγενόπουλο
«Εσύ άσ’ τον κάτω!» απαντάει ο Βγενόπουλος και χουφτώνει το ένα βυζί.
«Αχχχχ!» κάνει ο ΟΤΕ
«Ρε, άσ’ τον κάτω ρε που σου λεω!» επιχειρηματολογεί ο Αλογοσκούφης.
«Γιατί να τον αφήσω; Άμα τον ήθελες για πάρτη σου, να μην τον άφηνες να τριγυρνάει στα χρηματιστήρια» απαντάει ο Βγενόπουλος και χουφτώνει και το άλλο βυζί.
«Αχχχχ!» ξανακάνει ο ΟΤΕ, που έχει αρχίσει πλέον να του αρέσει.
«Ασ’ τον ρε που σου λέω! Τον έχω ταμένο στους Γερμανούς!» λεει ο Αλογοσκούφης
«Κι εγώ τι θα πάρω;» λεει ο Βγενόπουλος
«Τι θες να πάρεις;» λεει ο Αλογοσκούφης
«Πάρε εμένα!» αναστενάζει ο ΟΤΕ
«Τον Παναθηναϊκό!» λεει ο Βγενόπουλος
«Τον ΠΟΙΟΝ;;;» λένε ο ΟΤΕ και ο Αλογσκούφης μαζί.

Ακολουθεί μια μικρή σιγή. Στο τέλος ο ΟΤΕ λέει ναζιάρικα
«Μμμμμμ... βαρβατίλα! Μ’ αρέσει...»

Στο παιχνίδι μπαίνει η Ντόϊτσε Τέλεκομ δυναμικά, καθ’ ότι τα τελευταία δέκα χρόνια έκανε υποκλοπές και συνεπώς έχει όλη την απαραίτητη τεχνογνωσία για να διοικήσει σωστά τον οργανισμό. Ο Αλογοσκούφης διαπραγματεύεται σκληρά μαζί της και τελικά καταφέρνει να πάρει ο Βγενόπουλος τον Παναθηναϊκό. Όπως είναι φυσικό, ο ΟΤΕ επιστρέφει στην φυσική του έδρα, δηλαδή τους Γερμανούς.

«Μωρό μου!» φωνάζει η Ντόϊτσε και τον παίρνει αγκαλιά. «Χρόνια περίμενα αυτή την στιγμή!»
«Κι εγώ!» λεει ο ΟΤΕ και ένα δάκρυ κυλάει στο μάτι του. «Επιτέλους! Τώρα πια δεν θα χρειάζεται να κρύβουμε τον έρωτα μας»
«Μαμά!» βγάζει και το κεφαλάκι του ο Γερμανός, κάτω από την φούστα του ΟΤΕ.
«Γιέ μου! Γιέ μου!» αναφωνεί δακρυσμένη η Ντόϊτσε

Κι εκεί που όλα είναι ειδυλλιακά, τσουπ! Νά ‘σου ο ανακριτής.
«Αλτ!» φωνάζει από το βάθος.

«Τι θέλει πάλι αυτός;» λεει η Ντόϊτσε
«Σσστ! Άσ’ τον πάνω μου» λέει ο ΟΤΕ με σιγουριά. «Έχουν περάσει σαν κι αυτόν... Να! μιλιούνια!» και προχωρώντας δυναμικά προς τον ανακριτή, του λεει:
«Τι θέλεις ρε κύριος! Πάει τελείωσε! Παντρεύτηκα! Τώρα πια είμαι νόμιμος!» κι επάνω που απλώνει το χέρι του προς τον ανακριτή για να τον σπρώξει που του χάλασε την ρομαντική στιγμή, εκείνος κάνει μια κλάτς! και του περνάει χειροπέδες.

«Τι είναι αυτά;» λεει ο ΟΤΕ με απορία.
«Χειροπέδες» λεει ο ανακριτής

Ακολουθεί μια μικρή σιγή. Στο τέλος ο ΟΤΕ λεει ναζιάρικα
«Μμμμμμ... διαστροφή! Μ’ αρέσει...»

Θανάσημος