Στο Νηπιαγωγείο

Στο νηπιαγωγείο "Η Ελληνοπούλα", η ημέρα ξημέρωσε με την Θέμις να έχει νεύρα. Σηκώθηκε από το κρεβατάκι της, φόρεσε τις παντουφλίτσες της, πήρε την ζυγαρούλα της, έκανε δυο - τρία μικρά βηματάκια, έφτασε μπροστά στο κρεβατάκι του Κωστάκη, τον κοίταξε για λίγο έτσι μακάρια που κοιμότανε και μετά σήκωσε το χεράκι της και του έφερε την ζυγαριά στο κεφάλι με όλη της την δύναμη.

"Να για να μάθειθ να παίζειθ με τον Γελμανό!" είπε θυμωμένη
Ο Κωστάκης χασμουρήθηκε στον ύπνο του και άλλαξε πλευρό.

Στο δωμάτιο μπήκε τρέχοντας η Μητέρα Κούλα (από το Διαπλοκούλα) και έτρεξε προς τη μεριά της μικρής Θέμις

"Τι έκανες μωρή στον Κωστάκη;" έβαλε μια φωνή
"Τον βάλεσα!" είπε η Θέμις τσαντισμένη και χτύπησε με την ζυγαρίτσα της την Μητέρα Κούλα στο χέρι.
Η Μητέρα Κούλα, χαμογέλασε.
"Γιατί τον βάρεσες;"
"Γιατί όλοι με κολοϊζεύουν ότι τον αγαπάω. Ζεν τον αγαπάω, ζεν τον αγαπάω, ζεν τον αγαπάω!" είπε η Θέμις ακόμα πιο τσαντισμένη
"Δεν τον αγαπάς;" ανασήκωσε το ένα φρύδι της η Μητέρα Κούλα και έσιαξε λίγο το Κοκαλάκι που είχε στα μαλλιά της.
"Εγώ τον αγαπάω!" ακούστηκε μια φωνή από την διπλανή αίθουσα
"Εσύ Κουκοδημάκο είσαι τιμωρία! Να περιμένεις!" απάντησε θυμωμένη η Μητέρα Κούλα

"Εμένα δεν μ' αγαπάει κανείς!" ακούστηκε μια φωνή από το βάθος του θαλάμου.
"Ωχ μωρέ μωρέ ο Γιωργάκης μου" είπε η Μητέρα Κούλα κι έκανε να πάει προς τη μεριά του
"Φύγε!" είπε ο Γιωργάκης θυμωμένος και της πέταξε το μαξιλάρι του. "Ζεν σε σέλω!"
"Αυτό που έκανες δεν είναι καθόλου σωστό!" είπε η Μητέρα Κούλα και τον κοίταξε αυστηρά. "Θα μείνεις στο κρεβάτι σου μέχρι να ζητήσεις συγνώμη! Κι εσύ και όλοι οι φίλοι σου!"
"Μα κυλία, αυτό ζεν είναι ζίκαιο!" έβαλε τις φωνές ένα χοντρό αγοράκι
"Τι δεν είναι δίκαιο, Μπέν;" ρώτησε η Μητέρα Κούλα.
"Ζατί, μαζί με αυτόν να πλέπει να κάθομαι κι εγώ;" ρώτησε τσαντισμένος ο Μπέν. "Σέλω κι εγώ να παίξω με τα εκατομμύλια."

"ΜΠΑΜ!!!" ακούστηκε από την άλλη μεριά της αίθουσας.
"Χατζηδάκο! Τι έκανες με τα τρενάκια;" έβαλε μια γλυκιά φωνή η Μητέρα Κούλα. "Πάλι καινούργια θα αγοράζουμε;"
"Ζεν φταίω εγώ!" είπε ο μικρός. "Ο Λιαπούληθ φταίει!"
"Πάλι εγώ φταίω; Τι έκανα πάλι;" έβαλε τα κλάματα ο Λιαπούλης
"Αυτόθ τα είχε πλιν!" είπε ο Χατζηδάκος
"Εγώ τα είχα αλλά ούτε που τα έπαικθα!" διαμαρτυρήθηκε ο Λιαπούλης. "Όλο εμένα λέτε!" είπε κι ξαναέβαλε τα κλάματα.
"Έλα, έλα, ηρέμησε!" είπε η Μητέρα Κούλα και τον πήρε αγκαλιά. "Ξέρεις πόσο σε αγαπάω".

Ξαφνικά από τα δεξιά ακούστηκαν φωνές:
"Εσύ φταιθ για τον Γελμανό!" φώναζε ένα παιδάκι και χτυπούσε με τα χεράκια του ένα χοντρό κοριτσάκι, τουλάχιστον 10 χρόνια και μισό μέτρο μεγαλύτερο του, που ήταν ξαπλωμένο επάνω στο κρεβάτι του και έξυνε τα σπυράκια του.
"Καρατζαφερούλη!" είπε με γλυκιά φωνή η Μητέρα Κούλα. "Άσ' την ήσυχη την Κουκουεδούλα, ε; Δεν είπαμε ότι δεν πειράζουμε τα καθυστερημένα;"
"Τι λες που φταίω εγώ!" έβαλε τις φωνές η Κουκουεδούλα. "Ο Γκέμπελς φταίει"
Ο Καρατζαφερούλης τινάχτηκε σαν ελατήριο και στάθηκε προσοχή.

"Εμένα κανείθ ζεν με παίδει!" έβαλε τα κλάματα παραδίπλα ο Σύριζας. "Σέλω κι εγώ!"
"Τι θέλεις κι εσύ;" ρώτησε γεμάτη ελπίδα η Μητέρα Κούλα.
"Θπυράκια!" είπε ο Σύριζας και έδειξε προς την Κουκουεδούλα.
Η Κουκουεδούλα του έβγαλε την γλώσσα κι έσπασε επιδεικτικά ένα σπυρί.
"Τα σπυράκια είναι ΔΙΚΑ ΜΟΥ!" του είπε με μίσος.

Εν τω μεταξύ, ξύπνησε και ο Κωστάκης.
"Καλώς το πουλάκι μου!" είπε η Μητέρα Κούλα και τον πήρε αγκαλιά. "Πεινάς;"
Ο Κωστάκης έγνεψε καταφατικά.
"Κάτσε να σου φέρω κάτι να φας" του είπε και έφυγε τρέχοντας για την κουζίνα. Ο Κωστάκης κοίταξε μακάριος γύρω του. Όλα τα παιδάκια τον κοιτούσαν με μίσος. Όπου να' ναι, θα έρχονταν το φαΐ. Όλα μοιάζανε φυσιολογικά.

Θανάσημος