Κυβερνητική Πολιτική

Τον τελευταίο καιρό, ένα σύννεφο είχε σκιάσει το υπουργείο Οικονομικών. Δεν οφειλότανε στο ότι ο προϋπολογισμός είχε πέσει έξω μερικά δις. Δεν οφειλότανε στο ότι ο πρώην Διευθυντής της ΣΔΟΕ και προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού είχε προτείνει συναλλαγή αξίας 5.000.000 ευρώ με τον Φερόμενο Ως Κομιστή. Ήταν κάτι πολύ πιο σημαντικό.

«Μα τι έχω ξεχάσει, τι έχω ξεχάσει!» μονολογούσε καθημερινά ο Αλογοσκούφης βυθισμένος στην απελπισία. Η γραμματέας του τον κοίταζε με αγάπη και στοργή.
«Κανέναν καινούργιο φόρο μήπως;» πρότειναν με ελπίδα οι συνεργάτες του.
«Όχι, όχι! Κάτι ποιο σημαντικό!» έλεγε απελπισμένος ο υπουργός.
«Ποιο σημαντικό κι από τους φόρους;» αναρωτιόντουσαν σαστισμένοι οι συνεργάτες του. «Τι μπορεί να είναι πιο σημαντικό στη ζωή από τους φόρους;»
«Έλα ντε!» αναφωνούσε ο Αλογοσκούφης.
«Μήπως κανένα δομημένο;» ρωτούσαν πονηρά οι μυημένοι.
«Όχι, όχι! Κάτι ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ σημαντικό» έλεγε ο υπουργός και ανακάτευε τα χαρτιά του απελπισμένος.

Μέχρι που μια μέρα έσκασε στο υπουργείο το νέο: Ο Ζορμπάς είχε ζητήσει το άνοιγμα των τραπεζικών λογαριασμών του Μαυρίδη και του Χριστοφοράκου, των δύο πρώην Γενικών Διευθυντών της Ζίμενς Ελλάς που βάσει των καταθέσεων στην Γερμανία, διακινούσαν τις μίζες στην Ελλάδα.

«ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ!!!!» αναφώνησε με το που άκουσε το νέο ο Αλογοσκούφης. «Είχα ξεχάσει να αντικαταστήσω τον Ζορμπά!!! Φτου ρε πούστη, γκαντεμιά!»

Αμέσως σήκωσε το ακουστικό και πήρε τηλέφωνο τον πρωθυπουργό.

«Έλα ρε μεγάλε!» του είπε ο Κώστας από την άλλη άκρη της γραμμής. «Τι νέα;»
«Κύριε Πρόεδρε, ξεχάσαμε τον Ζορμπά!!!» είπε ο Αλογοσκούφης πανικόβλητος.
«Τον Άντονι Κουήν;» απόρησε ο πρωθυπουργός.
«Όχι αυτόν! Τον άλλον κύριε Πρόεδρε!» είπε απελπισμένος ο Αλογοσκούφης
«Έχει βγει και σίκουελ;» είπε με απορία ο πρωθυπουργός. «Αδύνατον! Θα το ήξερα!»

Σε αυτό το σημείο ακολούθησε μια παύση κατά την διάρκεια της οποίας ο Αλογοσκούφης σκεφτότανε τι ακριβώς να απαντήσει και ο Καραμανλής περίμενε με αγωνία την απάντηση.

«Τον εισαγγελέα Ζορμπά κύριε Πρόεδρε» είπε στο τέλος αργά ο Αλογοσκούφης. «Αυτόν που είχε βρει ότι είχαμε κλέψει λεφτά από τα ασφαλιστικά ταμεία και τα βάλαμε στα ταμεία του κόμματος!»
«Αμάν!» είπε ο Κώστας αναστατωμένος. «Πότε έγινε αυτό;»
«Πέρσι!»
«Πέρσι;;;»
«Μάλιστα κύριε Πρόεδρε. Πέρσι.»
«Κι εμένα γιατί δεν μου το είπε κανείς γαμώ το κέρατο μου;;; Δεν σας έχω πει να με παίρνετε τηλέφωνο όταν γίνεται κάτι σημαντικό;»
«Εεεεε, νομίζω ότι σας είχαμε πάρει...»
«Εμένα; Ποτέ! Θα το θυμόμουνα! Μόνο για τη φωτιά με είχατε πάρει πέρσι»
«Ποια φωτιά;
«Εκείνη μωρέ, στο, εεεε, στην.... εεεε.... εκεί που καίγονταν τα σπίτια μωρε! Που ήταν σαν το Αποκάλυψη Τώρα…»
«Στη Πελοπόννησο;»
«Ξέρω ‘γω;»
«...»

Ακολούθησε ακόμα μια παύση. Στο τέλος ο πρωθυπουργός είπε:

«Τέλος πάντων... Ό,τι έγινε, έγινε... Για λέγε τώρα. Τι θα κάνουμε;»
«Να τον διώξουμε κύριε πρόεδρε»
«Ποιόν;»
«Εεεε, τον Ζορμπά»
«Ρε εγώ σε ρωτάω τι θα κάνουμε με τα λεφτά! Ποιόν Ζορμπά;»
«Ποια λεφτά;»
«Καλά, δεν μου είπες ότι φάγαμε μερικά λεφτά από τα ασφαλιστικά ταμεία...»
«εεεε, ναι»
«...κι εγώ σου έβαλα τις φωνές γιατί δεν με είχατε ειδοποιήσει...»
«Ααα! Γι’ αυτό μου βάλατε τις φωνές;»
«Εμ γιατί άλλο;»
«Εγώ νόμιζα για τον Ζορμπά!»
«Ποιόν Ζορμπά πάλι;»
«Τον εισαγγελέα κύριε Πρόεδρε!»
«Γάμα μας μωρέ με τους εισαγγελείς!»
«Δηλαδή έχω την άδεια σας να τον διώξω;» ρώτησε όλο ελπίδα ο Αλογοσκούφης
«Γιατί να τον διώξεις;»
«Εεεε, ζήτησε το άνοιγμα των λογαρισμών του Μαυρίδη και του Χριστοφοράκου»
«ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΛΕΕΙ;;;»
«Όπως το ακούσατε!»
«Απίστευτο! Μα καλά, ΜΑΛΑΚΑΣ ΕΙΝΑΙ;»
«Αυτό προσπαθώ να σας πως κύριε πρόεδρε! Είναι ΠΟΛΥ ΜΑΛΑΚΑΣ!»
«Άκου ρε να δεις τι πήγε κι έκανε! Εδώ αμάν κάναμε να μην ζητήσει ο Αθανασίου το άνοιγμα των λογαριασμών τους και τον ζήτησε ο Ζορμπάς; Απίστευτο!!!»
«Λοιπόν;»
«Τι λοιπόν;»
«Να τον διώξω;»
«Φυσικά και να τον διώξεις! Άκου εκεί!»
«Μάλιστα κύριε πρόεδρε»
«Και που ‘σαι;»
«Μάλιστα κύριε Πρόεδρε;»
«Τα λεφτά απ’ τα ταμεία μη ξεχάσεις να μου στείλεις! Ντάξει; Το σημείωσα!»
«Μάλιστα κύριε Πρόεδρε»

Θανάσημος