Κάλπη κι Δημοκρατία

Όταν ο Γκόρντον Μπράουν ανέλαβε πρωθυπουργός στην Αγγλία, σύστησε μια επιτροπή η οποία ανέλαβε να μελετήσει τρόπους για την ενίσχυση της συμμετοχής των πολιτών στην τοπική διακυβέρνηση. Μερικούς μήνες αργότερα, η επιτροπή αυτή ανακοίνωσε ότι προτείνει μετά από κάθε εκλογές να γίνεται κλήρωση, στην οποία θα συμμετέχουν μόνο όσοι ψήφισαν και θα τους μοιράζονται... δώρα.

Με κάθε ψήφο δηλαδή, δώρο και μια ηλεκτρική σκούπα, ας πούμε. Μετά από αυτό, η Αγγλική κυβέρνηση λάνσαρε και το νέο επίσημο σλόγκαν της: Ψηφίστε, Σκουπίστε, Τελειώσατε.

Αναρωτιέμαι τι είδους επιστήμονες συμμετείχαν σε αυτή την επιτροπή. Διαφημιστές;

Και γιατί να μην βγαίνουν οι κυβερνήσεις με κλήρωση και οι ψηφοφόροι να ψηφίζουμε σε ποιόν θα πάνε τα δώρα; Εμένα αυτό μου φαίνεται πολύ πιο αποτελεσματικό: Και σταθερές κυβερνήσεις εξασφαλίζει, και το πολιτικό χρήμα εξαφανίζει, και τα δώρα δεν πηγαίνουν χαμένα.

Συγνώμη δηλαδή, αλλά απ’ όπου κι αν το δεις η πρόταση μου είναι πολύ καλύτερη από της επιτροπής. Και να σκεφτείς ότι εκείνοι συσκέπτονταν επί μήνες κι εμένα μου πήρε μόνο μερικά λεπτά. Είναι προφανές νομίζω ότι κάνω λάθος δουλειά. Θα έπρεπε να είμαι επιτροπή.

Είναι επίσης προφανές ότι οι Άγγλοι, παρ’ ότι έχουν φτάσει σε τραγικά χαμηλά ποσοστά συμμετοχής στις εκλογές, αδυνατούν να πάρουν τα μαθήματα που πρέπει από το εξωτερικό. Εάν για παράδειγμα έκαναν τον κόπο και ρίχνανε μια ματιά στην Ελλάδα, θα διαπιστώνανε ότι πολύ καλύτερη λύση από τις κληρώσεις και άλλα τέτοια φαιδρά, είναι τα ρουσφέτια: Ένα ρουσφέτι στο δημόσιο ισοδυναμεί με τουλάχιστον τρεις με τέσσερις ψήφους, ενώ εάν ζει και ο παππούς και η γιαγιά, μπορείς να φτάσεις και τους οχτώ. Το σύστημα έχει εξελιχθεί τόσο πολύ που τώρα, αντί να τους προσλαμβάνουμε εφ’ όρου ζωής, τους παίρνουμε σαν συμβασιούχους ώστε με το που διορίζονται να τους έχουμε για πάντα δικούς μας. Εν τω μεταξύ, με το που τους διορίζουμε, όλο και κάποιο παιδί θα κάνουνε, θα μεγαλώσει η οικογένεια, θα αυξηθούν και οι ψηφοφόροι. Είναι απλό, πρακτικό και δοκιμασμένο, προϊόν αιώνων επεξεργασίας και τελειοποίησης. Για την ακρίβεια, είναι το πολιτικό αριστούργημα της χώρας μας.

Είναι συνεπώς κατά την άποψη μου τραγικό που το Ελληνικό κράτος αφήνει εδώ και χρόνια ανεκμετάλλευτη μια τέτοια ευκαιρία και δεν συστήνει μια εταιρεία μεταφοράς τεχνογνωσίας σε χώρες του εξωτερικού. Σήμερα, με την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας και την ευκολία στην ανταλλαγή γνώσης, άνετα θα μπορούσαμε να στείλουμε σε τρίτες χώρες το χαρμόσυνο μήνυμα, με μερικούς λαμπρούς εκπροσώπους μας, διαλεγμένους από το ελληνικό κοινοβούλιο με μεράκι και προσοχή.

Όποιος τελείωνε τον πρώτο κύκλο σπουδών, θα μπορούσε να περάσει στο μεταπτυχιακό όπου ο κ Μητσοτάκης ο παλαιότερος, θα ανέπτυσσε την δικιά του μεθοδολογία με το γνωστό μοντέλο βουλευτής – κουμπάρος – νονός, μιας που είναι γνωστό ότι έχει παντρέψει την μισή Κρήτη και έχει βαφτίσει την άλλη μισή, ενώ την έχει θάψει και ολόκληρη τουλάχιστον δυο – τρεις φορές.

Παρ’ όλα αυτά, αντί να μεταφέρει την τεχνογνωσία της στο εξωτερικό, η Ελληνική κυβέρνηση έχει τόσο επαρχιώτικη νοοτροπία που της αρέσουν όλοι οι νεωτερισμοί από το Λονδίνο. Έτσι ενθουσιάστηκε με τις προτάσεις της Αγγλικής επιτροπής και πρότεινε να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα το σύστημα των δώρων στους ψηφοφόρους που ψήφισαν, καθώς το σύστημα που δοκίμασε στις προηγούμενες εκλογές με τα τριχίλιαρα έχει διάφορα μειονεκτήματα, όπως:

1) Πρέπει πρώτα να γίνει μια καταστροφή για να τα δώσει γιατί αλλιώς φωνάζει η εκάστοτε αντιπολίτευση.

2) Η καταστροφή θα πρέπει να γίνει λίγο πριν τις εκλογές. Πρόσφατα για παράδειγμα που έγινε ο σεισμός και μοιράζανε πάλι μετρητά, το σύστημα έδειξε τα όρια του: μέχρι να γίνουν οι εκλογές θα περάσει ο καιρός και ο κόσμος θα θέλει κι άλλα μετρητά προκειμένου να μην φωνάζει που δεν έγινε τίποτε στην περιοχή από αυτά που του υποσχέθηκαν.

3) Η καταστροφή θα πρέπει να γίνει στο σωστό μέρος. Τι να το η σημερινή κυβέρνηση εάν γίνει μια καταστροφή στην Καστοριά για παράδειγμα, μιας που εκεί ως γνωστόν ψηφίζουν ΝΔ ακόμα και οι κάστορες; Και τι να το κάνει το ΠΑΣΟΚ μια καταστροφή στην Κρήτη που όσο κι αν τους παντρεύει, τους βαφτίζει και τους θάβει ο Μητσοτάκης, οι ΠΑΣΟΚΟΙ ξεπετιούνται σαν χασισόδεντρα;

4) Υπάρχει πάντοτε ο κίνδυνος να πάρουν οι κατεστραμμένοι τα τριχίλιαρα και να μην ψηφίσουν, ή ακόμα χειρότερα να ψηφίσουν τους αντιπάλους, πράγμα προφανώς άδικο και ηθικά απαράδεκτο. Αυτό δεν συμβαίνει βέβαια συχνά αλλά από την άλλη είναι κρίμα να ξοδεύεις λεφτά σε αχάριστους.

Σε αντίθεση με όλα αυτά, το σύστημα των Άγγλων λύνει όλα τα παραπάνω προβλήματα ενώ ταυτόχρονα ανοίγει νέα πεδία πολιτικής δραστηριότητας όπως μίζες από τους προμηθευτές για τα δώρα που θα δίνει το κράτος στους ψηφοφόρους, στημένες κληρώσεις κλπ, ενώ ενδιαφέρον εκδήλωσε και ο Κόκκαλης για να κάνει ένα στοίχημα.

Η αρχική πρόταση της Ελληνικής κυβέρνησης ήταν να δίνει το κράτος με κάθε ψήφο δώρο ένα απορρυπαντικό. Όπως είναι φυσικό, άμεση ήταν η αντίδραση των κομμάτων της αντιπολίτευσης, μόλις πληροφορήθηκαν ότι το προϊόν θα είχε μπλε και πράσινους κόκκους. «Γιατί όχι και κόκκινους;» ρώτησε η κ. Κανέλλη και απέδωσε το θέμα στο κεφάλαιο που απεργάζεται τρόπους να μειώσει την απήχηση του Κόμματος, του Καπνίσματος και της Ορθοδοξίας στον Λαό.

Ο Συνασπισμός από την άλλη μεριά δεν έδειξε να ενοχλείται, μιας που ως γνωστόν εμπεριέχει όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου ενώ ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ δήλωσε με νόημα «τον αράπη σαν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς» και έφυγε ευχαριστημένος με τον εαυτό του.

Η Αγγλική κυβέρνηση όμως, που είναι πιο σοβαρή και μελετημένη, πρότεινε να κληρώνονται στους ψηφοφόρους τηλεοράσεις. Το σκεπτικό είναι νομίζω προφανές: για να έρθει να ψηφίσει κάποιος, πάει να πει ότι δεν είναι τελείως αποβλακωμένος. Έ, δώσ’ του δώρο μια τηλεόραση οπότε ακόμα και αν σε τέσσερα χρόνια ξανάρθει να ψηφίσει, να ψηφίσει τουλάχιστον αυτό που πρέπει.

Θανάσημος