Η Πεθερά - 9ο Μέρος

Εν αρχή ήταν το πρώτο επεισόδιο της Γέννας. Κι από τότε, άρχισε το γκάστρωμα...

-------------------------------------------------------------------------------------------

Βγήκαμε όλοι μαζί από την πολυκατοικία και ξεκινήσαμε για την εκκλησία. Η πεθερά μπροστά, η Χριστίνα με το μωρό επ' ώμου, η θεία κι εγώ. Δεν προλάβαμε όμως να κάνουμε δύο βήματα όταν ακούσαμε ένα γρύλισμα απ' το μπαλκόνι, επάνω απ' τα κεφάλια μας. Η Χριστίνα κοκάλωσε στην θέση της.
"Αμάν! Ξεχάσαμε να πάρουμε τον Τόμπι!" είπε και με κοίταξε.
"Είναι ορθόδοξος ο Τόμπι;" είπα εγώ
"Ρε δεν μπορούμε να τον αφήσουμε μόνο στο σπίτι!" είπε η Χριστίνα. "Θα ξεσηκώσει όλη τη γειτονιά απ' το κλάμα!""
"Και τι; Θα πάρουμε τον σκύλο μαζί μας στην εκκλησία;" γούρλωσε τα μάτια της η πεθερά.
"Α, στην εκκλησία πάμε;" είπε η θεία.
"Θα τον αφήσουμε απ' έξω!" είπε η Χριστίνα
"ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;;;" είπε η πεθερά
"Για κράτα λίγο! Έρχομαι σε ένα λεπτό!" είπε η Χριστίνα, μου έδωσε την Παναγιώτα κι εξαφανίστηκε πίσω στην πολυκατοικία. Η Παναγιώτα άνοιξε τα μάτια της και με κοίταξε παραξενεμένη. Μετά κοίταξε γύρω γύρω. Μετά με ξανακοίταξε.
"αααααααΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!!!!" είπε στο τέλος

Δύο λεπτά μετά επέστρεψε η Χριστίνα κρατώντας τον Τόμπι απ' το λουρί.
"Πάμε!" είπε
Ο Τόμπι χύθηκε σαν σίφουνας κουνώντας την ουρά του σαν τρελός και κοίταξε γύρω - γύρω με τη γλώσσα να κρέμεται έξω απ' το στόμα. Για μια στιγμή έδειξε να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο να αρχίσει να οσφραίνεται, να κατουρήσει, να χέσει ή να επιλέξει ένα από τα τόσα ωραία και ζουμερά πόδια που άξαφνα βρέθηκαν μπροστά του. Τόσες επιλογές!

Ήταν φανερό ότι ο Τόμπι ήταν αντιμέτωπος με ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της σύγχρονης καταναλωτικής μας κοινωνίας: ό,τι κι αν διαλέξεις, πάντα θα έχεις την αμφιβολία ότι θα μπορούσες να είχες διαλέξει κάτι καλύτερο. Κοίταξε μια αριστερά, μια δεξιά, σήκωσε για λίγο το δεξί του πόδι, κλαψούρισε, ξανακοίταξε δεξιά, αριστερά, ξανακλαψούρισε και στο τέλος έκανε ό,τι κάνει και κάθε άλλο αναποφάσιστο μέλος της σύγχρονης καταναλωτικής μας κοινωνίας: κάθισε κάτω κι άρχισε να γλύφει το πουλί του.

Η πεθερά τον κοίταξε υποτιμητικά.
"Ανώμαλε..." μουρμούρισε

CUT

Ερώτηση; Πως ονομάζεται ο άνθρωπος που λίγο πριν κάνει οικογένεια, πηγαίνει και αγοράζει ένα ολοκαίνουργιο μίνι κούπερ;

Απάντηση: Χριστίνα


Ερώτηση: Πως χωράνε σε ένα μίνι κούπερ μια λεχώνα, μια πεθερά, ένα νεογέννητο, μια θεία, ένας σκύλος και ένας νταγλαράς ύψους ένα και εννενήντα;

Απάντηση: Ρωτήστε την Χριστίνα

"Λοιπόν!" είπε η Χριστίνα. "Κατ' αρχήν, να βάλουμε το μωρό στην θέση του" και χώθηκε στο πίσω κάθισμα του μίνι για να τακτοποιήσει την Παναγιώτα στην ειδική της καρεκλίτσα που έπιανε το μισό πίσω κάθισμα.
"Ωραίααα..." είπε στο τέλος και κοίταξε τις υπόλοιπες τρεις θέσεις. "Λοιπόοοον..." είπε. "Είμαστε, εεεε, τέσσερις, σωστά;"
"Τέσσερις και ο Τόμπι..." είπα εγώ
"Ωραίαααα..." είπε η Χριστίνα. "Λοιπόν, να κάτσει η ... πεθερά μου μπροστά και, εεεε, εσείς οι δύο πίσω..." πρότεινε και έδειξε εμένα και την θεία.
"Πολύ ωραία!" είπε η πεθερά και κάθισε στην μπροστινή θέση.

Η θεία, ο Τόμπι κι εγώ μείναμε να κοιτάζουμε την Χριστίνα.
"Χριστίνα;" είπα τελικά. "Δεν χωράμε ρε 'συ..."
"ΠΩΣ ΔΕΝ ΧΩΡΑΜΕ!" είπε η Χριστίνα που από τότε που αγόρασε το μίνι κούπερ, έχει αφιερώσει όλη την ζωή της στο να πείσει τους άλλους ότι ΔΕΝ έκανε λάθος.
"Μα, πως θα γίνει;" είπα εγώ.
"Εεεε... δεν μπορείς να πάρεις την θεία μου, εεε, αγκαλιά;" μου είπε
"ΑΓΚΑΛΙΑ;;;" είπα εγώ.
Η Χριστίνα γύρισε στην θεία της.
"Θεία; Έχεις πρόβλημα να σε πάρει αγκαλιά;"
"Εγώ;" είπε η θεία. "Κανένα!" και άπλωσε τα χέρια της. "Έλα, έλα!" μου είπε και με αγκάλιασε.
"Για όνομα του Θεού!" είπα και την αγκάλιασα κι εγώ.
"Συγνώμη, ΤΙ κάνετε;" είπε η Χριστίνα ακριβώς τη στιγμή που ο Τόμπι αποφάσιζε να πάρει μέρος στις διαχύσεις, αγκαλιάζοντας με την σειρά του το πόδι μου κι αρχίζοντας να το πηδάει ευτυχισμένος.
"Χριστίνα" της είπα εγώ και την κοίταξα μέσα απ' την αγκαλιά της θείας. "Πραγματικά, αυτός ο καφές, ήταν η χειρότερη ιδέα που είχες από τότε που σε γνώρισα..."

Κάντε κλικ εδώ για τη συνέχεια...

Θανάσημος